Suna Pekuysal, „Dziewczyna z serialu Yeşilçam”, była wspominana z tęsknotą w 17. rocznicę śmierci.

Artystka, która urodziła się 24 października 1933 roku w Stambule pod imieniem „Suna Belener”, po raz pierwszy spotkała się z publicznością w sztuce „Artist Wanted”, wystawionej w sekcji dziecięcej Teatru Miejskiego w Stambule, podczas gdy studiowała na Wydziale Wokalistycznym i Baletowym Konserwatorium Miejskiego w Stambule.

Źródło: AA

Pekuysal, który był uczniem Cahide Sonku, Bedii Muvahhit, Vasfi Rıza Zobu, Hazım Körmükçü, Talat Artemel, Reşit Gürzap, Mahmut Moralı i Şevkiye Mav, później dołączył do wydziału teatralnego Istanbul City Theatres i zagrał rolę „pokojówki” w sztuce „ Wild Girl” .

Pekuysal zagrał w sztukach: „Na ulicy” Elmera Rice’a w 1954 r., „Peer Gynt” Henrika Ibsena w 1956 r., „Co mnie to obchodzi” Noela Cowarda w 1959 r., „Jeden z miękkich serc” Flers-Caillavet w 1961 r., „Topuzlu” Hidayeta Sayına w 1964 r., „Cień osła” Halduna Tanera w 1965 r., „Romeo i Julia” Szekspira w 1968 r. oraz „Odwet” w 1976 r.

Użyczył głosu w filmie „Parada piękności”

Mistrz sztuki, który był również lektorem w słuchowisku Arkası Yarın (Tył Yarın), wyraził tęsknotę za występami radiowymi słowami: „Chcę to podkreślić: te występy radiowe były dla mnie całym życiem. Gdyby zadzwonili do mnie dzisiaj i powiedzieli: »Chodź, Suna Pekuysal«, znowu bym pobiegł. Jak się to mówi na bieganie? Poleciałbym, poleciałbym”.

Źródło: AA

Pekuysal użyczył swojego głosu filmowi „Parada piękności” z 1961 roku, w którym główną rolę grała Türkan Şoray.

Pekuysal, która w 1964 roku wyszła za mąż za aktora Erguna Köknara, brała udział w przedstawieniach Grupy Aktorskiej Üsküdar, którą założyła wraz z mężem w latach 1970–1973.

W 1980 roku Suna Pekuysal została uznana za godną nagród „Avni Dilligil” i „Ulvi Uraz” za rolę w adaptacji „Tırpan” w reżyserii Fakira Baykurta.

Artysta, który przez wiele lat dzielił scenę z Zihni Göktayem w operetce „Lüküs Hayat” wystawionej przez Halduna Dormena w Teatrach Miejskich w Stambule w 1984 roku, otrzymał za tę rolę nagrodę Art Institution w 1986 roku oraz nagrodę İsmail Dümbüllü w 1987 roku.

Otrzymał nagrodę za całokształt twórczości

Artystę uznano również za godnego nagrody Afife Theatre Awards-Nisa Serezli Aşkıner za całokształt twórczości w 1998 r., nagrody honorowej Belkıs Dilligil w 2000 r., nagrody honorowej za całokształt twórczości przyznawanej przez 38. Antalya Golden Orange Film Festival w 2001 r. oraz nagrody pracy teatralnej im. Muhsina Ertuğrula w 2003 r.

Po przejściu na emeryturę Pekuysal wzięła udział jako gościnna artystka w przedstawieniu „Malina” napisanym przez Josepha Kesselringa i wyreżyserowanym przez Çetina İpekkayę w Teatrach Miejskich.

Pekuysal, która wystąpiła przed publicznością także w serialach telewizyjnych „Yeter Anne”, „Kadın Savcısı” i „Ekmek Teknesi”, w swojej karierze artystycznej zagrała ponad 250 sztuk teatralnych i prawie 100 filmów z rolami głównymi i drugoplanowymi.

Oto niektóre z filmów, w których zagrał Pekuysal, zmarły w Stambule 22 lipca 2008 r.:

„Mój drogi towarzyszu” (1952), „Dziewczyna z dywanu” (1953), „Opad liści” (1958), „Wiosenny wieczór” (1961), „Pasażerowie autobusu” (1961), „Biedny Necdet” (1961), „Cilali İbo Zoraki Baba” (1961), „Minnoş” (1961), „Czasami życie jest słodkie” (1962), „Los małej damy” (1962), „Mała dama w Europie” (1962), „Kierowca małej damy” (1962), „Miłość jest piękna” (1962), „Znajdźmy naszą radość” (1962), „Hürmüz z siedmioma mężami” (1963), „Mąż do wynajęcia” (1963), „Król kierowców” (1964), „Mumu kłamcy” (1965), „Wren” (1966), „Kłopoty drogowe” (1967), „Nie kobieta, ale awanturniczka” (1968), „Krwawa Nigar” (1968), „Ayşecik – strażnicy domu” (1969), „Kierowca małej damy” (1970), „Keloğlan jest między nami” (1971), „Życie jest piękne, kiedy je kochasz” (1971), „Keloğlan” (1971), „Keloğlan i Can Kız” (1972), „Jestem dziwnym Keloglanem” (1976), „Budowa” (2003), „Jest złodziej” (2005)